Χαιρετώ όλους και όλες σας από το Παλέρμο. Σήμερα είναι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και δεν έχω προγραμματίσει τίποτα σχετικό για το μάθημα. Σκεφτόμουν απλώς να τους πω δυο λόγια, αλλά μου λείπει το οπτικοακουστικό υλικό που θα έκανε το μάθημα περισσότερο ενδιαφέρον. Υπάρχουν βέβαια τα τραγούδια αλλά φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο να δημιουργήσω το κατάλληλο κλίμα με αποτέλεσμα να μην καταλάβουν, να μην νιώσουν και έτσι ίσως και να κάνω ζημιά αντί για καλό. Δεν γίνεται βλέπετε και τίποτα σχετικό στο πανεπιστήμιο, κάποια φοιτητική κινητοποίηση οπότε θα ήταν ευκολότερο να μιλήσει κανείς για αντίστοιχα πράγματα. Στη Φιλοσοφική υπάρχει μόνο ένα ξεσχισμένο πανό ξεχασμένο από πέρσι από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Το δε κλίμα είναι σχετικά βαρύ από το δημόσιο πένθος για τους 19 νεκρούς καραμπινιέρους και στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο Ιράκ και κηδεύονται αύριο. Το να επιχειρήσω να συνδέσω τα δύο θέματα μου φαίνεται ιεροσυλία! Άσε που μπορεί και να τους προσβάλω αν τους πω τη γνώμη μου για την ιταλική παρουσία στο Ιράκ... Πάντως, στο Παλέρμο το ελληνικό αντιδικτατορικό κίνημα είχε κάνει αισθητή την παρουσία του: εκατοντάδες Έλληνες φοιτητές δρούσαν κατά της δικτατορίας και είχαν ευαισθητοποιήσει τους Ιταλούς συναδέλφους τους ενώ το Σικελικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Νεοελληνικών σπουδών προσέφερε φιλοξενία και εργασία στον εξόριστο ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο, ποιήματα του οποίου μετέφρασε στα ιταλικά ο Βιντσέντζο Ρότολο. Λοιπόν θα βρω καταφύγιο και πάλι στην ποίηση μου φαίνεται: θα διαλέξω ένα χαρακτηριστικό ποίημα του Ρίτσου ή του Σεφέρη (μάλλον το Επί Ασπαλάθων που μου αρέσει ιδιαίτερα) και θα το αξιοποιήσω διδακτικά αναφερόμενος στα ιστορικά στοιχεία της επετείου. Καμία καλύτερη ιδέα; Τάσος Χατζηαναστασίου