errante writes, "(παραφράζοντας ελαφρώς την ηρωική Λιλιπούπολη)

Ένα νέο φαινόμενο επικοινωνίας στο διαδίκτυο αξίζει την προσοχή όσων ασχολούνται με τη γλώσσα ή/και με την επικοινωνία. Πρόκειται για τα διαδικτυακά ημερολόγια ή ιστολόγια ή blogs, όπως τα λένε. "

11 Δεκεμβρίου 2004

Μερικά είναι πολύ αξιόλογα, άλλωστε μπορεί κανείς να βρει σε αυτά, ανάλογα με τις προσωπικές του προτιμήσεις, από επιλεγμένη και εναλλακτική πληροφόρηση, μέχρι τα πιο χαρακτηριστικά σύγχρονα δείγματα γραφής και καθημερινής χρήσης του προφορικού και του γραπτού λόγου. Σε μερικά αναγνωρίζει κανείς τον ιδιαίτερο λόγο και την ευαισθησία συναδέλφων φιλολόγων, μάχιμων, όπως τους λένε στα σχολεία. Αλλά για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο της Εύης Ελευθεριάδου στα ΝΕΑ 23/11/04 «OI EΛΛHNEΣ ΒLΟGGΕRS, Ημερολόγια σε κοινή (διαδικτυακή) θέα»
http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nta_nea.print_unique?e=A&f=18097&m=P20&aa=1
Περιδιαβάζοντας μερικά από αυτά, βρήκα σε ένα (damselinstress.com/damsel/) και σύνδεση με σελίδες σχετικές με μερικούς λογοτέχνες, π.χ τη σελίδα του Νίκου Δήμου (http://www.ndimou.gr/index_gr.asp), και σε αυτήν (- επίκαιρα - Επτά Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=44) θα βρείτε μερικές ενδιαφέρουσες (και σύντομες) χριστουγεννιάτικες ιστορίες.
Βρήκα ακόμη - αφορμή και η πρόσφατη ενασχόλησή μου με εορτές και πανηγύρεις - κάτι που με εντυπωσίασε και που αξίζει να το διαβάσετε όλοι σας, και προπαντός μερικοί συνάδελφοι και φίλοι που με περιέπαιξαν λίγο – και πολύ καλά έκαναν από μια άποψη. Είναι στο http://www.vitamo.blogspot.com/ και αφορά έναν πολύ πραγματικό και πολύ πρόσφατο εορτασμό του Πολυτεχνείου (17.11.04, Σχολικές γιορτές υπό βροχήν). Παρεμπιπτόντως, και για να μην ξεχνιόμαστε μερικοί ανυπόφορα παραδοσιακοί των σχολικών επετείων, που φαίνεται να ενδίδουμε σε κάποια μυστήρια ετεροχρονισμένη επετειακή υστερία, στο δίκτυο e-paideia.net, (http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=41845&lngDtrID=2890) υπάρχει η πληροφορία για ένα διπλό DVD του Πολυτεχνείου, που διανεμήθηκε πέρυσι από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, επομένως θα μπορούσε να διανεμηθεί και σε μας.
Ανακάλυψα ακόμη τη σελίδα και τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του παιδιού αυτού από τη Λάρισα που οι στίχοι κι η μουσική του έχουν να πουν πολλά για τις διαθέσεις και την έκφραση ενός σημαντικού μέρους των ανθρώπων που ζουν σε μια Ελλάδα ρευστή, ποιητική, πικρή, ερωτική, απαισιόδοξη, χαρίεσσα, μεικτή, ελληνική, διεθνή, μια Ελλάδα σημερινή.
Κι ένα τελευταίο. Από ένα από αυτά έχετε πρόσβαση στον ελληνικό φιλολογικό ιστοχώρο Pagina Philologiae, με πλούσιο φιλολογικό υλικό (άρθρα, βιβλιογραφίες, λογισμικά, περιοδικά, εκδόσεις, κτλ). Μέσα από εκεί μπορεί κανείς να αποκτήσει μερικά πολύτιμα άρθρα για τη γλώσσα από "Τα Νέα" - ένθετο "Πρόσωπα", σειρά άρθρων «10 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ», Σεπτέμβριος 2000, το ένα καλύτερο από το άλλο (γράφουν: Δ. Ν. Μαρωνίτης, Ευάγγελος Πετρούνιας, Α.-Φ. Χριστίδης, Άννα Φραγκουδάκη, Δήμητρα Θεοφανοπούλου-Κοντού, Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Γιάννης Βελούδης, Ελένη Καραντζόλα, Σπύρος Μοσχονάς, Μαρία Κακριδή-Φερράρι. Μπορείτε στην αναζήτηση της σελίδας του εντύπου να αναγράψετε το όνομα του αρθρογράφου και να το δείτε και να το αντιγράψετε και από εκεί). Το τελευταίο, με τίτλο «Πλούσιες και φτωχές γλώσσες», της Μαρίας Κακριδή-Φερράρι (http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nsearch.print_unique?entypo=A&f=16845&m=R32&aa=1)
θα ήθελα πολύ να το προτείνω για συζήτηση, γιατί θίγει το ζήτημα του γλωσσικού ρατσισμού, προς τον οποίον έχουν την τάση να κλίνουν αρκετοί Έλληνες, φιλόλογοι και μη. Κατ’ επέκταση, έχει να κάνει και με τη γενικότερη δική μας στάση καθώς και με μια πιο ξεκάθαρη συνειδητοποίηση του ρόλου μας στο εξωτερικό, τι κάνουμε, τι νομίζουμε πως κάνουμε, ποια είναι η θέση μας ανάμεσα στις άλλες γλωσσικές κοινότητες, πώς την υπηρετούμε, κτλ, κτλ.
Τελικά πρέπει να ζητήσω συγνώμη, γιατί αυτό το κείμενο με τα ποικίλα θέματα δεν εύρισκα σε ποια ενότητα του φόρουμ να το κολλήσω, και γι’ αυτό το αποστέλλω στην ενότητα διδάσκοντας την ελληνική, με την ιδέα ότι αφορά και τους διδάσκοντες την ελληνική και τη διδασκαλία της.