ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ: Η διάλυση δεν είναι ρεαλισμός
Στο θέμα των αποσπάσεων της Αυστραλίας εμπλέκονται τρεις παράγοντες: η ελληνική πολιτική ηγεσία και διοίκηση, τα κατά τόπους εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι φορείς, και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Οποιοσδήποτε από αυτούς υποτιμάται ή εξυψώνεται επιλεκτικά λόγω συγκυρίας διαμορφώνει κρίσεις που δεν είναι ρεαλιστικές, αλλά μονόπλευρες και αυτοκαταστροφικές.
Οι θέσεις των αποσπασμένων στο εξωτερικό είναι ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ για Έλληνες πολίτες που προωθούν την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, και σαν τέτοιες είναι απαραίτητο να υποστηρίζονται σταθερά ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής. Όπου υπάρχουν χρόνια και ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχουν και ιδιαίτερες λύσεις, όταν οι φέροντες την ευθύνη έχουν τη βούληση να κάνουν διαφοροποιήσεις και δεν απαξιούν ν’ ασχοληθούν. Όσοι αποσπώνται σε χώρες δίπλα στην πόρτα τους δεν μπορούν να πληρώνονται ίδια με εκείνους στην άλλη άκρη του κόσμου- αυτά είναι αυτονόητα πράγματα που έπρεπε να έχουν ρυθμιστεί προ πολλού. Τα πρόσθετα έξοδα για τις βίζες και για τις μετακινήσεις στην Αυστραλία μπορούν να προστεθούν στα επιμίσθια αντί να επιβαρύνουν τους εκπαιδευτικούς. Αν η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν καλύπτεται μέσω διακρατικής συμφωνίας, τότε οι ιατρικές αποδείξεις να αποκτήσουν απόλυτη προτεραιότητα στις λίστες του ΟΠΑΔ, να μεταφράζονται στα ελληνικά ΑΠΟ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ και τα χρήματα να καταβάλλονται ΑΜΕΣΩΣ από το Γενικό Λογιστήριο, αντί αργοπορημένα ή του Αγίου Ποτέ. Και επιτέλους, ας μπουν στον κόπο να διαβάζουν τις εκθέσεις των αποσπασμένων οι αρμόδιοι υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας, καθώς και τις στήλες των Φρυκτωριών. Απ’ αυτές θα μάθουν σίγουρα κάτι επί της ουσίας για το αντικείμενό τους-από τις εγκυκλίους ποτέ.
Γενικότερα οι λύσεις «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» παράγουν σπασμωδικές κινήσεις και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση διάφορων χώρων αμαχητί. Χρειάζεται σοβαρότητα και εγρήγορση από πλευράς ελληνικής διοίκησης και ευθεία αντιπαράθεση με όσους εκπροσώπους της αδιαφορούν κατ' επανάληψη ή κωλυσιεργούν. Το κυριότερο: χρειάζεται να αλλάξει το πνεύμα χρυσής μετριότητας και συντηρητισμού με το οποίο χειρίζονται κατά παράδοση τα θέματά τους πολλοί αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί.
Κυριακή Φραντζή
- Εμείς /
- Εισέλθετε στο σύστημα για να υποβάλετε σχόλια