lady writes, "Σας χαιρετώ!

Είμαι η Μαρία και αποφάσησα από γενικό ενδιαφέρον για την Ελληνική γλώσσα να κάνω έγγραφη σ'αυτή την κοινότητα.
Οπως βλέπω δεν υπάρχει ακόμα κανένας άλλος φοιτητής να μου κάνει παρέα για την άποψη της "άλλης πλευράς"....η πλειοψηφία τουλάχιστον διδάσκει την Ελληνική γλώσσα. Μαρία Χάρενμπεκ "

29 Μαρτίου 2004
Η κ. Χάρενμπεκ ανακάλυψε τις Φρυκτωρίες από μηχανής αναζήτησης σε μια τυχαία περιήγηση στο διαδίκτυο

Θα μπορούσα να δώσω σ'αυτούς που ενδιαφέρονται την εντύπωση που έπαιρνα κάθοντας στο θρανίο ;-) παλεύοντας την γραμματική καί τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα της Ελληνικής - ελπίζω να μη κάνω χίλια λάθη, σιγά να γίνω το αρνιτικό παράδειγμα!!
Εδώ και περίπου 3 χρόνια ασχολούμαι με τα Ελληνικά, είμαι Γερμανίδα, φιλόλογος της Γερμανικής. Η πρώτη μου επαφή με την γλώσσα έγινε μέσω μουσικής, μετά την έμαθα από ενδιαφέρον. Στην αρχή το λεξιλόγιό μου είχε, ας πούμε, μια τάση πρός το ρομαντικό λόγω των στίχων! Με μια (σχετικά με τους περισσότερους των συμμαθητών μου) καλή βάση της γραμματικής ήρθα στη Θεσσαλονίκη όπου τακτικά παρακολουθούσα μαθήματα κατά τη διάρκεια ένος χρόνου.
Στο εξής θα αναφέρω τα γεγονότα που πρόσεχα στην τάξη τα οποία αφορούν το πώς μαθαίνει κανείς μια ξένη γλώσσα.

- Το τι θέλει να μάθει εξαρτάται από τον λόγο που έχει να μάθει Ελληνικά: α) για να γραφτεί στο παν/μιο β) για να εργαστεί γ) για να περάσει συγκεκριμένες εξετάσεις δ) απλά για να ζήσει στην Ελλάδα... Βέβαια δεν μπορεί ένα μοναδικό μάθημα να καλύψει όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά θα'πρεπε να ξεχωριστούν οι μαθητές σε διαφορετικές τάξεις ή σε groups μέσα σε μια τάξη. (το δ) φυσικά αφορά όλους!)
- Ποιες γνώσεις έχουνε; Στην τάξη μου κάθονταν μαθητές που έζησαν 2 χρόνια στην Ελλάδα, ήξεραν να μιλάνε ενώ δεν ήξεραν να συλλαβίζουν το όνομά τους. Εγώ από την άλλη γνώρισα γραμματική και ορθογραφία μόνο που δεν ήξερα να μιλάω. Παρατήρησα πως αυτή η αναλογία βασικά δεν είχε αλλάξει στο τέλος του μαθήματος. (Σε πολύ δύσκωλη θέση βρίσκεται ο δάσκαλος αν ο μαθητής του π.χ. δεν ξέρει ακόμα για γραμματικές πτώσεις!)
- Κατά την γνώμη μου η μητρική γλώσσα ενός μαθητή παίζει μεγάλο ρόλο. Οπως κατάλαβα π.χ. στα Ρώσικα δεν χρησιμοποιούνται άρθρα – με συνέπεια ένας Ρώσος να τα μπερδεύει. Εγώ έχω πρόβλημα να ξεχωρίζω Αόριστο και Παρατατηκό...γιατί δεν υπάρχει τίποτε ανάλογο στα Γερμανικά. Επίσης μου λείπει το Dativ που χάθηκε στα Νέα Ελληνικά. Ενας Γάλλος δεν ξέρει τίποτε για τονισμό...κτλ. Απ'αυτό βγάζω θετικό συμπέρασμα: στο μάθημα θα'πρεπε να τονίζεται το σε τι διαφέρει η Ελληνική από την μητρική γλώσσα. Οντος η κάθε συζήτηση μας στο διάλεμμα την υπογράμμιζε – ενώ στο μάθημα μας έλεγαν να μην κάνουμε εκείνη τη σύγκριση. (Δεν εννόω μετάφραση!)

Βέβαια δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές μου λόγω των συστημάτων στα πανεπιστίμια/ στα σχολεία (και παρ'όλο που βρισκόμασταν σε διαφορετικά επίπεδα, στην τάξη περνούσαμε υπέροχα!!)...αλλά ίσως η εικόνα μιας τέλειας τάξης βοηθάει να βελτιωθεί η κατάσταση – σε σύγκριση με την αληθινή τάξη που βλέπετε μπροστά σας κάθε μέρα: Θα ήταν π.χ. μια τάξη, μόνο Γάλλοι που όλοι ζούν εδώ και 1 χρόνο στην Ελλάδα, δεν μιλάνε καθόλου και σκοπεύουν να γραφτούν σ'ένα ελληνικό πανεπιστήμιο. Ισως απ'αυτό που θα άλλαζε μ'αυτή την προϋπόθεση στο μάθημα μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκεται το πρόβλημα;

Προσωπικά μου έλειπε στο μάθημα η καθημερινή γλώσσα. Ναι, μαθαίναμε επίσημα και ανεπίσημα γράμματα αλλά αυτά που μου έλειπαν ήταν μεταξύ άλλων σχόλια, οι μικρές προτάσεις που χρειάζονται στην κοινότητα – πολλές φορές σκεφτόμουνα πως στη μητρική μου γλώσσα σχολιάζω πιο πολύ π.χ. βλέποντας μια ταινία.
Ζώντας στην Ελλάδα μαθαίνει κανείς εκείνη την γλώσσα που συχνά δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη γλώσσα στο μάθημα... στην τάξη έμαθα το "έπαθα πλάκα", το "με δούλευεις", όχι όμως το "θα σε γελάσω" ούτε το "Ελα Μαρία αλεπού, ..." (!) το τελευαίο μου έκανε ένας τύπος τελευταία και έτσι μετά από τόσον καίρο που ασχολούμαι με τα Ελληνικά με γέλασαν! Σε μια τέτοια περίπτωση είσαι και πάλι "έξω", και πάλι ξένος.
Δεν επιθυμώ να μιλάνε οι μαθητές σας αποκλειστικά μ'αυτόν τον τρόπο – όμως για να μπούν στην ελληνική κοινότητα χρειαζεταί τουλάχιστον να ξέρουν! Το πρόβλημα είναι ότι οι φράσεις αυτές δεν βρίσκονται στα λεξικά. Ζητώ λοιπόν ένα καινούριο λεξικό της καθημερινής και επίσης της χυδαίας γλώσσας!! Θέλω να πλουτίσω το λεξιλόγιό μου! Να παρατηρήσει ο καθένας (δάσκαλος) για μια μέρα πώς μιλάει ο ίδιος στην καθημερινότητα! Ας αρχίσουμε με το ρήμα "γελάω": "θα σε γελάσω", "σε γέλασαν", "ξεγελάστηκα", "αν δεν γελιέμαι", "γελάστηκα μαζί του"...
Υποθέτω εδώ βέβαια να θέλει ένας μαθητής μιας γλώσσας να γίνει και μέλος της κοινονίας της χώρας...
Επίσης κατά την άποψή μου δεν έχει νόημα να διαβάσουμε τον Ζορμπά (το κλασσικό!) στο μάθημα αν δεν θέλουμε οπωσδήποτε να μας κάνει εντύπωση ο κριτηκός διάλεκτος (εμένα με μπέρδεψε!). Θα πρεπε να διαβάσουμε και σύγχρονα βιβλία (και περιοδικά και comics) που γράφτηκαν σε σύγχρονη γλώσσα! Κι ας υπάρχουν νεολογισμοί – αντίθετα, εγώ θαυμάζω την κατάληξη –άδικο σε φαστφουντάδικο!! ή το σιγλάκι, του σιγκλακιού!! Αυτά δείχνουν όχι μόνο την ζωντανιά μιας γλώσσας (αν και πολλοί ισχυρίζονται πως δείχνει την φτώχεια της) αλλά και το σύστημά της.

That's it for the moment, ελπίζω να τα πούμε...
Μαρία

p.s. Χρησιμοποιούσαμε στο τέλος του μαθήματος το βιβλίο "Ελληνικά για προχωρημένους. Γ' κύκλος." (Ευ. Παναγοπούλου, Α. Χατζηπαναγιωτίδη, του ΑΠΘ) που δυστιχώς δεν το τελειώσαμε. Το βρίσκω πολύ αξιοσύστατο γιατί έχει πολλά ενδιαφέροντα θέματα – και της καθημερηνής ζωής!! (π.χ. λογαριασμός για τα κοινόχρηστα, comics του Αρκά...)