Πρόσφατα άρθρα

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Η διδασκαλία των Ελληνικών στα ΑΕΙ του εξωτερικού

Αγαπητοί συνάδελφοι,

με αφορμή τις απόψεις που έχουν εκθέσει οι συνάδελφοι Τ. Χατζηαναστασίου και Μ. Πάτσης σχετικά με τη διδασκαλία της ελληνικής στα ΑΕΙ του εξωτερικού, επιτρέψτε μου να καταθέσω τα εμπειρικά δεδομένα από τη μέχρι τώρα ενασχόλησή μου με το αντικείμενο.

Χρύσα Αλεξοπούλου

Θεσσαλονίκη, 20 Μαϊου 2003

Αρχικά θα ξεκινήσω με ορισμένες παραδοχές.

Παραδοχή 1η: Η Ελλάδα είναι σήμερα η 25η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο και αυτό δεν είναι στοιχείο προπαγάνδας. Αποτελεί πραγματικότητα, κατάκτηση του λαού μας, που άλλοτε μετανάστευσε, άλλοτε δούλεψε στα φορτηγά πλοία, άλλοτε έσφιξε το «ζωνάρι» στις αλλεπάλληλες «λιτότητες» κάνοντας συχνά δυο δουλειές, για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του, όχι πάντα περιττές και κατασκευασμένες. Είναι γνωστές σε όλους μας οι πολλές αντίξοες συνθήκες που έζησε η πατρίδα μας τον περασμένο μόλις αιώνα-για να μην πάμε πιο πίσω- πολέμους, βαλκανικούς, παγκόσμιους, Μικρασιατική καταστροφή, ξεριζωμό, εμφύλιο, επταετή δικτατορία, τραγωδία της Κύπρου. Και με το δεδομένο ότι οι εκάστοτε κυβερνητικοί σχηματισμοί δεν έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν -για να μην πω ότι μάλλον έκαναν το λιγότερο- για να αναπτυχθούμε και να αξιοποιήσουμε τις παραγωγικές μας δυνάμεις, αυτός ο τόπος άντεξε και ο λαός πρόκοψε. Όταν οι σημερινοί εταίροι μας στην Ε.Ε οικοδομούσαν την ανάπτυξή τους, εμείς δεν υπήρχαμε καν ως κρατική οντότητα. Σήμερα χώρες , που κάποτε μας εντυπωσίαζαν για την ανάπτυξή τους, έπονται στην ανάπτυξη και ζητούν συχνά τη στήριξη της Ελλάδος για την επίτευξη των πολιτικοοικονομικών τους στόχων.

Παραδοχή 2η: Η μικρή σε έκταση και σε πληθυσμό Ελλάδα έχει τη δυνατότητα σήμερα να αποστέλλει σε 85 περίπου ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα του εξωτερικού εμάς τους φιλολόγους για να διδάξουμε την Ελληνική Γλώσσα. Επίσης υπάρχει μια σειρά πονημάτων-έστω κι αν δεν είναι όλα επαρκή-που ασχολούνται με τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας.

Ό μ ω ς η εμπειρία μου απ’ αυτό το διάστημα που διδάσκω την Ελληνική Γλώσσα στο Παν/μιο του Άαχεν δεν με οδηγεί σε 3η παραδοχή, ότι δηλ. οι ξένοι φοιτητές, μαθαίνουν τα Ελληνικά, γιατί θέλουν να εργαστούν στην Ελλάδα ή γιατί τη βλέπουν ως γλώσσα διακοπών. Όπως οι ίδιοι σχολιάζουν, στα τουριστικά θέρετρα το καλοκαίρι πιο πολύ -δυστυχώς- μιλούν αγγλικά παρά ελληνικά. Στη Δύση δεν μαθαίνουν ελληνικά, γιατί προσδοκούν να μοιραστούν μαζί μας τα οφέλη της όποιας ανάπτυξης. Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι μέσα από τη γλώσσα μας θέλουν να γνωρίσουν το σύγχρονο πολιτισμό μας, εντυπωσιασμένοι από την ελληνική αρχαιότητα και όχι μόνο. Εντυπωσιασμένοι θα έλεγα από την όλη πορεία του ελληνισμού στο διάβα των αιώνων. Όλοι γνωρίζουμε τις επιστημονικές κυρίως λέξεις που έχουν οι άλλες γλώσσες στο λεξιλόγιό τους από τα ελληνικά. Στα γερμανικά καταγράψαμε με τους φοιτητές περίπου 680 λέξεις, τις πιο ζωντανές και συνηθισμένες. Μάλιστα για όποιον τις χρησιμοποιεί αποτελεί δείγμα ότι γνωρίζει υψηλά γερμανικά!

Δεν νομίζω φυσικά ότι οι γερμανοί φοιτητές, που παράλληλα με τη γλώσσα ενδιαφέρονται και για άλλες εκφράσεις του πολιτισμού μας, τη μουσική και τους χορούς μας, το κάνουν παρασυρμένοι από τους δείκτες της ανάπτυξης μας.

Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να αποδεχτούμε τελικά ποιοι είμαστε χωρίς εξάρσεις και μεγάλα λόγια, αλλά και χωρίς ιδεολογήματα που μας τρομάζουν και μας αποτρέπουν από την αυτογνωσία. Είμαστε ένας λαός -όχι ο περιούσιος- αλλά με αδιάλειπτη παρουσία σε αυτό το βράχο, με το Δισπηλιό της Καστοριάς και το Ακρωτήρι της Θήρας, με τις λέξεις «θάλασσα και λαός» στη γλώσσα του Ομήρου και τη σημερινή, με το αρχαίο ελληνικό δράμα ζωντανό σε όλο τον κόσμο, με τα βυζαντινά μνημεία του Μυστρά και της Θεσσαλονίκης, με τη μουσική μας. Και αυτό το τελευταίο δεν είναι αυτονόητο. Οι γερμανοί φοιτητές με πληροφορούν ότι από το1960 και μετά δεν υπάρχει παραγωγή γερμανικής μουσικής, μόνο στίχοι γράφονται πάνω σε ξένη μουσική, κυρίως αμερικάνικη.

Προσωπικά δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, για παράδειγμα, στη Γάνδη του Βελγίου σε ένα φλαμανδικό καφέ υπάρχει η ελληνική σημαία και ακούγεται μόνο ελληνική μουσική. Όταν ρώτησα το φλαμανδό ιδιοκτήτη-δεν είναι παντρεμένος με ελληνίδα- «γιατί αυτό;» μου απάντησε, «γιατί είμαι φιλέλληνας». Εδώ ας θυμίσω ότι ο μέσος όρος του κατά κεφαλή εισοδήματος των Βέλγων είναι 25.000 ευρώ και ημών 15.000.

Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι δεν είμαστε οι «κάποιοι σπουδαίοι», αλλά ότι είμαστε εμείς με τα προτερήματά μας και τα ελαττώματά μας που συνθέτουν μια ταυτότητα που είναι, όπως φαίνεται, ελκυστική και ενδιαφέρουσα. Ας μη αρνούμαστε εμείς αυτό που οι φίλοι μας ξένοι εντοπίζουν.

Είναι ανάγκη επομένως να δουλέψουμε όλοι, εμείς ως δάσκαλοι, η πολιτεία ως υπεύθυνη για το εγχείρημα αυτό με τα ανάλογα όργανα που διαθέτει, στο νέο περιβάλλον και να διαμορφώσουμε ένα σχέδιο πιο οργανωμένο για τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας και του Πολιτισμού-για να μην ξεχνάμε και το δεύτερο μέρος που υπάρχει στο αποσπαστήριό μας. Αν ενοχλεί μερικούς από μας, ας μη το πούμε «στρατηγική», ας το πούμε «πρόγραμμα». Γιατί επιτέλους όλοι θα συμφωνήσουμε ότι χωρίς πρόγραμμα και συγκεκριμένο στόχο ούτε αξιολόγηση και αποτίμηση μπορεί να γίνει, αλλά και οι καλύτερες των προσπαθειών ναυαγούν.



Με αγάπη για όλους και θρεπτική αγωνία για το έργο μας

Χρύσα Αλεξοπούλου

© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα