errante writes, "Συνάδελφοι και φίλοι όσα μας αφηγήθηκε, όχι χωρίς μια εμφανή συγκίνηση, η συνάδελφός μας από τη Νάπολη είναι ενδιαφέροντα και σημαντικά. Δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς ότι, σε σχέση με την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, πολλά αγνοούμε από αυτά που συμβαίνουν σε διάφορες γωνιές του κόσμου."

12 Απριλίου 2005

Φέτος εδώ στο Βαγιαδολίδ είκοσι περίπου μαθητές παρακολουθούν τα ελεύθερα μαθήματα που προσφέρει το Τμήμα Φιλοσοφίας και Κλασικής Φιλολογίας σε όποιον πολίτη ενδιαφέρεται. (Τα μαθήματα άρχισαν με πρωτοβουλία των φοιτητών του Φιλοσοφικού Τμήματος και δική μου, μια που υπήρχε αφενός κάποια ζήτηση και αφετέρου διαθέσιμη διδάσκουσα). Παρόλο που η φοίτησή τους δεν συνεπάγεται καμία υποχρέωση, φοιτούν και εργάζονται με συγκινητική φιλοτιμία και προτίθενται να συνεχίσουν για όσο τους προσφέρεται η ευκαιρία. Πρέπει να πω ότι από αυτούς μόνο οι τέσσερις έχουν κάποιον ιδιαίτερο δεσμό με την Ελλάδα (αδερφή, κόρη παντρεμένη, καλοκαιρινά μαθήματα). Οι υπόλοιποι δεν έχουν μήτε φίλους Έλληνες, ενώ αρκετοί, το ένα τρίτο, δεν έχουν διδαχτεί ούτε στο Λύκειο αρχαία ελληνικά. Πρόκειται για μερικές κοπέλες που σπουδάζουν ή έχουν σπουδάσει παιδαγωγικά, για όσες είναι ξένες ή για όσες έχουν σπουδάσει θετικές επιστήμες. – Φυσικά υπάρχουν και άρρενες, λίγοι και διαλεχτοί, έξι, όλοι των κλασικών σπουδών.

Το ποσοστό των μαθητών που δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο δεσμό με τα ελληνικά πράγματα και που δεν είχαν επαφή ούτε με τα αρχαία ελληνικά -ή κι αν είχαν στο σχολείο δεν ανακαλούν στη μνήμη σχεδόν τίποτε πια- με εξέπληξε φέτος, και είναι κατά τη γνώμη μου σημαντική παράμετρος. Στην αντίστοιχη ερώτηση, δηλώνουν ότι μαθαίνουν νέα ελληνικά γιατί είναι ενδιαφέρουσα γλώσσα (χωρίς περαιτέρω αιτιολόγηση) ή γιατί τους αρέσει (χωρίς περαιτέρω αιτιολόγηση επίσης) ή γιατί τους αρέσουν οι γλώσσες (!) ή γιατί τους προσφέρεται η ευκαιρία.

Δεν σπεύδω να βγάλω συμπεράσματα, αλλά πιστεύω πως είναι ώρα να συζητηθεί το θέμα κατά πόσον ο προσανατολισμός προς τη νέα ελληνική γλώσσα και κουλτούρα αλλάζει τυχόν σιγά σιγά αφετηρία.

Ένα πράγμα επίσης που έχει πέσει στην αντίληψή μου, τόσο από την προσωπική κουβέντα με συναδέλφους και φίλους όσο και από αυτά που κατατίθενται σε αυτή τη σελίδα, είναι ότι όπου έχουν φτάσει οι συνάδελφοί μας, εκεί καταφτάνουν και σπουδαστές της γλώσσας μας. Της σημερινής μας γλώσσας. Μπορεί να κάνω λάθος, να είναι μόνο μια λαθεμένη εντύπωση. Ωστόσο, αν θέσουμε επί τάπητος τα στοιχεία, το πριν και το μετά, κάποιο συμπέρασμα πιστεύω μπορεί να βγει.

"Η άνοιξη -και πάλι- δεν είναι εποχή λιτότητας", και, ε, ας με συγχωρέσουν οι συνάδελφοι του Νότιου ημισφαιρίου.

errante