Πρόσφατα άρθρα

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Συνέδριο «Κωνσταντινούπολη 550 χρόνια από την άλωση», Γρανάδα, 4-6 Δεκεμβρίου.

errante writes, "Συνεδρίου περιήγησις.

Συνέδριο, αχ συνέδριο! (Πώς έλεγε το τραγουδάκι στη Λιλιπούπολη «θέλω μουσείο, μουσείο, αχ μουσείο..») Έκανα λοιπόν μια περιήγηση στο συνέδριο, και τα στοιχεία που μπορώ να δώσω είναι μάλλον περιγραφικά. Κι αυτό γιατί ..
"

Κι αυτό γιατί μπόρεσα να παρακολουθήσω λίγες σε σχέση με το σύνολό τους εισηγήσεις. Γιατί οι ομιλητές ήταν πολλοί (129 στο πρόγραμμα, εκτός από κάποιους λίγους που δεν ήρθαν τελικώς) και μιλούσαν την ίδια ώρα σε τέσσερις διαφορετικές αίθουσες. Περιλήψεις των εισηγήσεων, που κάπως βοηθούν να επιλέξεις τουλάχιστον θέμα, υπήρχαν στο διαδίκτυο μόνο 29. Τέλος δεν υπήρχε μετάφραση δυστυχώς, οπότε προτιμούσε ο καθένας να ακούσει κάτι στη μητρική του γλώσσα. Στην ίδια συνεδρίαση (38 στο σύνολο) υπήρχαν συχνά εισηγήσεις σε διαφορετικές γλώσσες, στα ελληνικά, στα ισπανικά, στα αγγλικά (λίγες) και στα γαλλικά (ελάχιστες). Αυτό σήμαινε στην πράξη μια διαρκή μετακίνηση του ακροατηρίου από τη μια αίθουσα στην άλλη. Οι Ισπανοί ακροατές, φοιτητές της Φιλοσοφικής κυρίως, άκουγαν τους Ισπανούς καθηγητές τους, κρατούσαν και σημειώσεις, σαν να ήταν στο μάθημα, κι έτσι έτρεχαν από αίθουσα σε αίθουσα (παίρνουν και κάποια βεβαίωση συμμετοχής και ίσως μερικές διδακτικές μονάδες), ενώ αντίστοιχα οι Έλληνες φιλοξενούμενοι άκουγαν ως επί το πλείστον τους Έλληνες, ή πάντως όχι τους ισπανόφωνους. Ο ρυθμός του ομιλητή ήταν συχνά πολύ γρήγορος, ώστε να προλάβει να διαβάσει τις –αρκετές- σελίδες του στα προβλεπόμενα 15-20 λεπτά. Μερικοί από τους Έλληνες εισηγητές, από πανεπιστήμια και της Ελλάδας και του εξωτερικού, διάβασαν τα κείμενά τους στα ισπανικά, αγγλικά και γαλλικά, ενώ επτά-οκτώ ξένοι καθηγητές (Μόσχα –δύο-, Άγκυρα, Παΐς Μπάσκο, Κατάνη, Γενεύη, Βιέννη, Αμβούργο και Νάπολη) μίλησαν σε εξαιρετικά ελληνικά.

Οι ακροατές που περνοδιάβαιναν δημιουργούσαν μια αναστάτωση. Καθώς μάλιστα οι είσοδοι των αιθουσών ήταν από την πλευρά της έδρας, οι εισερχόμενοι και εξερχόμενοι περνούσαν μπροστά από τον ομιλητή, το δάπεδο έτριζε, σου αποσπούσαν την προσοχή και γενικά ήταν κάτι αρκετά ενοχλητικό.

Από τις εισηγήσεις, πολλές αναμόχλευαν τα ίδια και τα ίδια και μερικές παρέμειναν σε παλαιές και αφόρητα συντηρητικές ερμηνείες. Για να μη μιλήσω για τοποθετήσεις του είδους «η άλωση προοιώνιζε το κακό που απειλεί σήμερα την Ευρώπη», γιατί είναι, τουλάχιστον από επιστημονική άποψη, επιεικώς απαράδεκτες κατά τη γνώμη μου. Άκουσα και εισηγήσεις με απόψεις, μπορεί όχι καινούριες ή πρωτότυπες, αλλά πάντως ενδιαφέρουσες, όπως του Π. Παπαστρατή από το Πάντειο (στα αγγλικά όμως), για την Κωνσταντινούπολη ως κεντρικό σημείο των εθνικών ιδεολογιών και διεκδικήσεων, στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής των βαλκανικών χωρών και της Ρωσίας τον 19ο αιώνα. Μου έκανε εντύπωση επίσης ένας νεαρός από το πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, Χοσέ Χουάν Κόμπος, που μιλούσε χωρίς να διαβάζει από μέσα την εισήγησή του, για ένα ενδιαφέρον θέμα, πώς ο νικητής καταστρέφει τα μνημεία τα πιο αντιπροσωπευτικά του πολιτισμού του ηττημένου, όπως έγινε και στην Κωνσταντινούπολη και στην Αντεκέρα, εδώ κοντά, μία από τις πανέμορφες καστροπολιτείες της Ανδαλουσίας.

Όπως και να ’ναι, ούτε ειδικές γνώσεις επί του θέματος έχω ούτε και παρακολούθησα έναν σημαντικό αριθμό επί του συνόλου των εισηγήσεων, που θα μου επέτρεπε να διαμορφώσω άποψη. Όταν εκδοθούν μεταφρασμένες οι εισηγήσεις, θα μπορεί ο καθένας να σχηματίσει μια αντίληψη περί του όλου θέματος. Απλώς, ως ακροάτρια, έψαχνα κάτι διαφορετικό, μια πιο φρέσκια ίσως ματιά στο θέμα. Και αυτή ήρθε από την Τουρκία. Αξίζει να αναφερθώ ιδιαίτερα στην Ντάμλα Ντεμίροζου, μια νέα καθηγήτρια από την Άγκυρα, που μίλησε με κάτι όμορφα ελληνικά για το θέμα της παρουσίασης του 1453 στα ελληνικά και τα τουρκικά εγχειρίδια, που, παρά την παρέμβαση της UNESCO, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να απαλλαγούν από τα στερεότυπα εις βάρος του τουρκικού και του ελληνικού λαού αντίστοιχα, στα πλαίσια του γενικότερου προβλήματος που διαιωνίζεται: άλωση ή κατάκτηση, Ισταμπούλ ή Κωσταντινούπολη, κτλ. Παρουσίασε και σε διαφάνεια μια σελίδα ενός τουρκικού εγχειριδίου της Β΄ Γυμνασίου και μια ενός ελληνικού της Γ΄ Γυμνασίου, που παρουσίαζαν την άλωση, πτώση ή κατάκτηση της Πόλης και της έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα, ποιο ήταν ποιανού ήταν βέβαια ηλίου φαεινότερο. Υποστήριξε ότι στην Τουρκία με το θέμα παθιάζονται μόνο οι εθνικιστές και οι άνθρωποι χαμηλής τάξης και μόρφωσης, ενώ η τουρκική αριστερά δεν δίνει πεντάρα για το πώς ονομάζουν το γεγονός και την Πόλη, σαν να μην τους ενδιαφέρει καθόλου, απαξιούν να το συζητήσουν. Έτσι είπε. Η Ντεμίροζου πρότεινε μια υπέρβαση πολύ όμορφη και επιστημονική, αγνοώντας βέβαια πανηγυρικά την πολιτική που υπαγορεύει τη συγγραφή των εγχειριδίων, σαν να μην την αφορά. Σκέφτηκα να κάνω μια σχετική ερώτηση στο τέλος, αλλά ντράπηκα, άσε, λέω, δεν την αφορά την ομιλήτρια, δεν προτείνει λύση του ανατολικού ζητήματος, μια επιστημονική υπέρβαση προτείνει μόνο. Ωστόσο ο καθηγητής Ε. Χρυσός και ένας άλλος ηλικιωμένος από τους Έλληνες συνέδρους, έκριναν σκόπιμο να τη ρωτούν από πότε ακριβώς ονομαζόταν Ισταμπούλ, αν την αλλαγή της ονομασίας την επέβαλε νόμος του Κεμάλ και πότε, στα οποία η ομιλήτρια δεν μπορούσε να τους απαντήσει με βεβαιότητα, κι εγώ έκανα μια μικρή παρατήρηση ότι και τη Νίκαια τη λένε Ισνίκ και την Αλεξάνδρεια Ισκανταρίγια, αλλά δεν ασχολείται κανείς μ’ αυτό. (Πραγματικά, στο μουσείο Μπενάκη είχα δει, θυμάμαι, τα αριστουργήματα της τεχνικής Ισνίκ, και με τους Αιγυπτίους δεν τα έβαλε κανείς γιατί λένε έτσι την άλλοτε κοσμοπολίτισσα, την πλανεύτρα, την πόλη του Καβάφη, την «πριγκίπισσα και πόρνη» του Λ. Ντάρρελ, την πόλη του Τσίρκα, την πολιτεία με τους διακόσιες χιλιάδες Έλληνες, που στο νεκροταφείο της διαβάζει κανείς πάνω στα επιτύμβια μνημεία ένα σωρό ονόματα πολιτικών της νεότερης ελληνικής ιστορίας, την πόλη που ανέθρεψε Έλληνες επιστήμονες του μεγέθους του Ήρωνα και του Ερατοσθένη, που διέθετε μια θρυλική βιβλιοθήκη και δημόσιο φωτισμό τα βράδια της ύστερης αρχαιότητας, που την ίδρυσε εκείνος ο απίθανος νέος άντρας, Ισκαντάρ ελ Άκμπαρ, ο Αλέξανδρος ο Μακεδών ντε, μέγας ή όχι, πάντως της πόλης ήταν μεγάλη η χάρη. Ούτε πάλι οι Αιγύπτιοι θυμώνουν μαζί μας που την πατρίδα τους δεν τη λέμε Μασρ, ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Γάλλοι…. Ούτε με τους κατοίκους του Θεσσαλικού κάμπου τα έβαλε κανείς που από Ζουλευκάρι ή Μασκλούρι, τα χωριά τους τα βγάλανε Κρύα Βρύση, Ξινονέρι και τέτοια. - Αυτά τα είπα μόνο από μέσα μου.) Ακολούθως άλλοι ανέφεραν ένα ολόκληρο ζήτημα που έχει προκύψει αν η Ισταμπούλ γράφεται με μπ ή νμπ, αλλά ευτυχώς, τέλος, κάποιος ανέφερε ότι γίνεται και στη Θεσσαλονίκη μια σχετική δουλειά για τα σχολικά εγχειρίδια (κι όποιος ξέρει ας μας πληροφορήσει, παρακαλώ), κι έτσι γυρίσαμε στο θέμα, και αρκετοί πλησίασαν την καθηγήτρια, υποθέτω να της εκφράσουν μια ηθική υποστήριξη. Εγώ δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ ότι στην πατρίδα της δεν θα πρέπει να είναι τόσο εύκολο να υποστηρίζεις τέτοιες απόψεις, όσο κι αν ενδιαφέρεται η χώρα αυτή να παρουσιάσει στην Ευρώπη την εικόνα ενός προϊόντος εκδημοκρατισμού.

Τέλος, ακροατές υπήρχαν αρκετοί, νομίζω, περίπου τριάντα με σαράντα σε κάθε συνεδρίαση (εντάξει, εκτός από τις δύσκολες ώρες), άλλωστε οι σύνεδροι παρακολουθούσαν επίσης.

Οι θεματικές ενότητες αφορούσαν άλλες μία μόνο συνεδρία και άλλες περισσότερες, όπως πχ οι σχετικές με τη λογοτεχνία.

Οι θεματικές ενότητες, σύμφωνα με το πρόγραμμα του συνεδρίου, ήταν οι εξής:

Η βυζαντινή Κωνσταντινούπολη

Η βυζαντινή Κωνσταντινούπολη στην παγκόσμια λογοτεχνία

Η Κωνσταντινούπολη όπως την είδαν οι Εβραίοι

Η Κωνσταντινούπολη όπως την είδαν οι Τούρκοι και οι Έλληνες

Η Κωνσταντινούπολη στην ισπανική μεσαιωνική λογοτεχνία

Η Κωνσταντινούπολη στη νεοελληνική λογοτεχνία

Η καθημερινή ζωή στην Κωνσταντινούπολη

Κωνσταντινούπολη: η πόλη

Η Κωνσταντινούπολη ως πολιτιστικό κέντρο

Η Κωνσταντινούπολη στη βυζαντινή λογοτεχνία

Οι ιστορικοί της άλωσης

Θρήνοι για την άλωση

Η Κωνσταντινούπολη και οι άλλοι λαοί

Πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης

Η άλωση από την άποψη των Ελλήνων

Ισπανία και Κωνσταντινούπολη

Η άλωση στην παγκόσμια λογοτεχνία

Η άλωση στη δυτική λογοτεχνία

Συνέπειες της άλωσης

Μετά την άλωση

Η Κωνσταντινούπολη μετά την άλωση

Η Κωνσταντινούπολη στη δυτική λογοτεχνία



Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες, καλύτερα να τις ψάξει στη διεύθυνση του Κέντρου Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών, www.cebnch. com





Αρετή Πότσιου

© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα