Κυριακή Φραντζή

Ιατροφαρμακευτικά έξοδα για το σύνολο της απόσπασής μου στην Αυστραλία μού χρωστάει το Υπουργείο Παιδείας, ύστερα από αίτηση 70 μεταφρασμένων από την αγγλική γλώσσα σελίδων που κατέθεσα εμπρόθεσμα στα Γραφεία Σύδνεϋ και Μελβούρνης το Σεπτέμβριο του 2010. Τα έξοδα αυτά είναι μόνο ένα μέρος από την πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση που είχε ως συνέπεια η απόσπασή μου  στην περιοχή, που περιλαμβάνει δαπάνες για ετήσια ανανέωση βίζας, μεταφορικά, έξοδα για έρευνα και δαπάνη για μεταφορά οικοσκευής, τα οποία συνολικά ξεπερνούν τα 23.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ότι έχω ξοδέψει για  ‘λειτουργικά έξοδα’ τα επιμίσθια δύο χρόνων, αλλά επιπλέον ότι επί 9 χρόνια ήμουν ανασφάλιστη στην Αυστραλία. Πράγμα που συμβαίνει για το σύνολο των εκπαιδευτικών της περιοχής τα δύο τελευταία χρόνια και θα επιδεινωθεί στο μέλλον.

Το Υπουργείο Παιδείας διά των υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, συντονιστών και αρμόδιων διοικητικών υπαλλήλων του, όλων εκείνων που εισπράττουν μισθάρια που συνυπολογίζονται αδιακρίτως στις ‘υψηλό’ κόστος του συνόλου του προσωπικού του,  θα  αρνηθεί ότι τα έξοδα αυτά έχουν σχέση με την περιοχή της ευθύνης του. Δεν καμία ευθύνη για το ότι πρόσφατα κλήθηκα να πληρώσω πρόσθετο ποσόν στην εφορία  που ισοδυναμεί με μισό μισθό  επειδή διέπραξα το ατόπημα να βρίσκομαι στο εξωτερικό και δεν είχα  ελληνικές αποδείξεις να προσκομίσω. Είναι εξ άλλου γνωστό ότι στο ελληνικό δημόσιο κανείς δεν έχει ευθύνη για ό, τι βρίσκεται έξω από την περιφέρεια της μύτης του, ειδικά τώρα που βγήκε στο σφυρί το ρημάδι και δεν ασχολείται κανείς με τη βελτίωσή του.

Αλλά δεν πρόκειται για τα  γραφειοκρατικά μιας ορισμένης περιοχής  ούτε για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας σήμερα. Πρόκειται για  χρόνια ανευθυνότητα που έχει πολλαπλασιαστεί κατακόρυφα τα τελευταία δύο χρόνια που η κρίση χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για κάθε αδράνεια και στασιμότητα. 

• Είναι καθαρή αμέλεια και αδικία ότι η Αυστραλία εξακολουθεί να μην υπολογίζεται ως  περιοχή  δυσπρόσιτη
• Είναι  ανευθυνότητα να βεβαιώνουν εγγράφως τις αυστραλιανές αρχές ότι το προσωπικό τους είναι ασφαλισμένο, όπως προβλέπει η σχετική διακρατική συνθήκη και το δειθνές εργασιακό δίκαιο, και να μην πληρώνουν για την ασφάλισή του
• Είναι αλαζονεία και προκατάληψη το ότι  αιτήματα του προσωπικού και εκθέσεις συντονιστών  απορρίπτονται ως συντεχνιακού τύπου
• Είναι αίσχος να νομοθετούν για εκπαιδευτικές ανταλλαγές και οι φοιτητές που εκδηλώνουν ενδιαφέρον να μην λαβαίνουν απαντήσεις, όπως επανειλημμένα έχει συμβεί με τη διοίκηση του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με αποτέλεσμα να φορτώνονται οι  νεοελληνικές σπουδές τις συνέπειες αυτής της ανακολουθίας
• Είναι ασχετοσύνη και σαδισμός να κρατούν το προσωπικό  στην πρίζα αφήνοντας για την τελευταία στιγμή  τις ανανεώσεις των αποσπάσεων σε χώρους όπως τα πανεπιστήμια όπου ο προγραμματισμός της ύλης και οι προτάσεις για νέα μαθήματα γίνονται ένα-δύο χρόνια νωρίτερα  
• Είναι προδοσία όταν ενώ  δεν αναγνωρίζονται πλέον ως προσόν ούτε οι μεταπτυχιακές σπουδές, να εκμισθώνονται  αλλοδαποί και εχθρικοί ομογενείς για να αξιολογήσουν τους υπαλλήλους των υπουργείων
• Είναι ανήκουστο αντί να κινητοποιεί η διοίκηση τους εργαζόμενους, να εξαναγκάζονται οι τελευταίοι σε δημόσιες  καταγγελίες  για να την κινητοποιήσουν
• Είναι κάκιστος χειρισμός θεμάτων της δημόσιας διοίκησης όταν υπουργοί, συντονιστές και υψηλά ιστάμενοι διοικητικοί υπάλληλοι με κάθε ανασχηματισμό ή αλλαγή κυβέρνησης περιφέρονται από θέση σε θέση ως τουρίστες, με αποτέλεσμα να μη δίνουν λόγο  σε κανένα και να μην αποκτούν ποτέ οργανική σχέση με το χώρο ευθύνης τους

Στις χώρες που τιμούν τους εργαζόμενους πολίτες τους, όσοι αρμόδιοι  αποφεύγουν συστηματικά να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους τα μαζεύουν και πάνε σπίτι τους. Τα χρήμστα που μού (και μάς) χρωστάει το Υπουργείο Παιδείας δεν παραγράφονται. Όσοι και όσες σήμερα διοικούν και νομοθετούν κάνοντας τα στραβά μάτια σε χρόνιες παραλείψεις προωθώντας μια κουλτούρα χαβαλέ και μετριότητας θα έρθει η ώρα να δώσουν λόγο. Γιατί είναι πλέον σαφές ότι όσο εξακολουθούν να παραμένουν μακάριοι/ες στις θέσεις τους, η συμβολή της Ελλάδας σ’ αυτό που λέγεται ελληνικές σπουδές  μεταβάλλεται  οριστικά  σε μίζερη και χαμένη υπόθεση.

 Υ.Γ. Οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί με ειδικά προσόντα και εμπειρία έχουν κάθε δικαίωμα να αποσπώνται με βαθμό και μισθό λέκτορα  στα αλλοδαπά ιδρύματα τριτοβάθμιας. Όσοι και όσες από την πολιτική ηγεσία και διοίκηση από το 2002 και εξής επωφελήθηκαν από  τη δουλειά τους κρατώντας τους με διάφορες δικαιολογίες σε κατάσταση υπανάπτυξης οφείλουν επίσης εξηγήσεις.