Αγαπητοί συνάδελφοι
frantzkyr
Όσα συμβαίνουν τελευταία-και δεν αναφέρομαι μόνο στη συνάδελφο Αρετή Πότσιου αλλά και σε άλλους από εμάς των οποίων οι υποθέσεις ομολογούνται ή δεν ομολογούνται- δείχνουν ότι είναι καλό οι καταστάσεις να προλαβαίνονται προτού φτάσουν στο απροχώρητο. Αυτό αφορά και το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, και τους αξιολογούντες υπεύθυνους των τμημάτων, και τα πανεπιστήμια στα οποία εργαζόμαστε,
19 Δεκεμβρίου 2003
και τη δική μας στάση, εμάς των αποσπασμένων στο εξωτερικό. Εαν αυτό δεν έχει γίνει ως τώρα με διάθεση εμπιστοσύνης και ουσιαστικής επικοινωνίας, δεν ωφελεί να δημιουργούνται τιμητές και κρινόμενοι, ή θύτες και θύματα. Κανείς δε θα είναι κερδισμένος από κάτι τέτοιο, όλοι θα είναι χαμένοι. Χαμένη και η υπόθεση της συνεργασίας με τα ελληνικά τμήματα του εξωτερικού, που χρειάζεται πρώτα απ' όλα ν α α ξ ι ο λ ο γ ε ί τ α ι ω ς σ υ λ λ ο γ ι κ ό έ ρ γ ο του οποίου οι αδυναμίες και τα προβλήματα αποτιμούνται και διορθώνονται στην πορεία, και όχι με επαίνους και τιμωρίες, δηλαδή ως προσωπική επίδοση.
Γι αυτό και για άλλα θέματα είμαι της γνώμης ότι πριν από οποιαδήποτε συζήτηση χρειάζεται να διατυπωθούν από την πλευρά μας συγκεκριμένες θέσεις-προτάσεις στη διαμόρφωση των οποίων να συμμετέχει και να συναινεί η πλειοψηφία.
Αρετή, να είσαι καλά
Κυριακή Φραντζή
- Εμείς /
- Εισέλθετε στο σύστημα για να υποβάλετε σχόλια