frantzkyr writes, "
Κυριακή Φραντζή
Το βιβλίο της Αγγελικής Στρατηγοπούλου «Δε θα ξαναρωτήσω το μπαμπά» κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2006 από τις εκδόσεις Μελάνι. Η συγγραφέας ζει στην Αθήνα και είναι Υπεύθυνη Ανάπτυξης στη Στοά του Βιβλίου. Το απόσπασμα που δημοσιεύεται με ευγενική παραχώρησή της χρησιμοποιείται ως υλικό για τη διδάσκουσα για το θέμα της μετανάστευσης ως εκτοπισμού / αυτοεκτοπισμού εντός και εκτός εθνικών και άλλων συνόρων.
"

8 Μαρτίου 2007

Τα κομμάτια μου βρίσκονται παντού. Διάσπαρτα σα φήμες. Συχνά τα συγκεντρώνω για να τα συμβουλέψω. Μετά τα αφήνω να φύγουν πάλι. Μερικές φορές κάποια έρχονται μόνα τους. Λέω αυτά είναι της Ελλάδας. Ήρθαν για να μείνουν. Και φεύγω εγώ.
Κάποτε καιγόμουνα τέλεια. Είχα μάθει να καίγομαι χωρίς κατάλοιπα. Δεν άφηνα ίχνη. Δεν λέρωνα την Ελλάδα. Την άφηνα καθαρή να κάνει ό,τι θέλει. Η φωνή μου καιγόταν κι αυτή και δε μιλούσε καμιά γλώσσα. Ούτε καν εκείνη που καταλάβαινα μόνο εγώ. Άλλοι δεν καίγονταν. Βρόμιζαν τα νερά ξεδιψώντας και έτρωγαν τα αποφάγια που τους πέταγαν. Η Ελλάδα ξεχνούσε κι αυτούς που καίγονταν κι αυτούς που λέρωναν. Θυμόταν μόνο χρονολογίες και ονόματα χωρίς επίθετα που επαναλάμβανε αδιάκοπα στα γεράματά της. Σκέφτομαι πως αν γεράσω μπορεί κι εγώ να επαναλαμβάνω αδιάκοπα το όνομά της, χωρίς επίθετο. Όμως τώρα πρέπει να την ξυπνήσω.Φτάνει η ησυχία! Να την ξυπνήσω με τσιριχτές φωνές και μαχαιροπήρουνα να κροταλίζουν στο νεροχύτη. Και το νερό να τρέχει. Μόνο για μένα. Να τρέχει και να ξεχειλίζω.

Όσο για τα κομμάτια μου που βρίσκονται σκόρπια εδώ κι εκεί, αυτά δεν ανήκουν πουθενά. Αν το μάθει η Ελλάδα μπορεί να μου τα πάρει και δε θέλω. Μπορεί να τα κάνει χρονολογίες ή να τα βάλει να κλαίνε σε επιτάφιους. Μπορεί ακόμα να τα στείλει να πολεμήσουν στην Περσία, έτσι που τα'χει χαμένα. Όμως είμαι η μάνα τους και έχω τον έλεγχο. Είμαι η μάνα τους και στην Ελλάδα θα τα στέλνω μόνο τα καλοκαίρια.Για λίγο. Για να μην είναι ορφανά.