sikeliotis writes, "Ως αποχαιρετισμό στα... όπλα και πριν καταθέσω τον υπηρεσιακό, διδακτικό και επιστημονικό μου απολογισμό των τριών αυτών χρόνων απόσπασής μου στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμου, καταθέτω τη θλίψη μου για την οριστική αναχώρηση. Μια εξομολόγηση σε δικούς μου ανθρώπους που ανακουφίζει εν μέρει το βάρος αυτής της απώλειας, αυτού του μικρού θανάτου κατά τον Νικόλας Κάλα.

Τάσος Χατζηαναστασίου"

8 Ιουνίου 2005

Φεύγω από το Παλέρμο μετά από τρία χρόνια και δεν ξέρω πώς να εκφράσω αυτό που συμβαίνει μέσα μου τώρα που το ημερολόγιο θυμίζει διαρκώς πως η μέρα της αναχώρησης είναι κοντά.

Αλλά πώς να μοιραστείς με άλλους τα χρώματα της σικελικής άνοιξης, τον περήφανο ξεπεσμό των μεσαιωνικών μεγάρων στο ιστορικό κέντρο του Παλέρμου και τη ζωντάνια στις άθλιες και φτωχικές, μα πάντα γοητευτικές λαϊκές συνοικίες με τις πολύβουες υπαίθριες αγορές. Ή πάλι πώς να περιγράψεις το γαλήνιο φως των δωρικών ναών και την υπέροχη θέα των αρχαίων θεάτρων του νησιού; Κι είναι ακόμη τα βυζαντινά ψηφιδωτά του Παλέρμου, της Τσεφαλού και του Μονρεάλε, οι πόλεις του μπαρόκ στη νοτιοανατολική Σικελία, οι φωτεινές εκρήξεις λάβας της χιονισμένης Αίτνας.

Ή πάλι πώς να μεταφέρεις τη συγκίνηση από την απελπισμένη οργή των απολυμένων σικελών εργατών της FIAT από το μεγάλο εργοστάσιο δίπλα στα ερείπια της Ιμέρας; Κι από την άλλη πώς μπορείς να ανεχτείς την παθητικότητα και τη μοιρολατρία αυτού του λαού: το νόμο της σιωπής στις συνοικίες και τα χωριά που πλακώνει η σκιά της μαφίας; Στους ίδιους δρόμους που γεμίζουν από τα χρώματα των ομάδων του Παλέρμου και της Μεσσήνης για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες στη μεγάλη κατηγορία;

Για μένα αυτά τα τρία υπέροχα χρόνια ήταν από τα πιο ευτυχισμένα και γεμάτα της ζωής μου, χάρη βέβαια και στο χρόνο που μπόρεσα να διαθέσω στον Μίνωα, τον γιο μου, που ήρθε εδώ τριών μηνών και φεύγει τριών χρονών. Τον έζησα λοιπόν να μεγαλώνει, να κάνει τα πρώτα του βήματα και να σχηματίζει τις πρώτες του λέξεις και φράσεις στα ελληνικά και στα ιταλικά. Το ξέρετε ότι η λέξη πιτσιρίκι προέρχεται από τη σικελική λέξη ου πιτσιρίντου;

Έπειτα, γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους δέθηκα και λυπάμαι που τώρα πρέπει να τους αφήσω. Θα ήθελα να συνεχίσουμε τις συζητήσεις, τις βόλτες ή και τη σιωπηλή συντροφιά στο αναγνωστήριο, τ’ αστεία μας κατά τη διάρκεια ή μετά το μάθημα και κατά τις βραδινές μας εξόδους. Θα ήθελα να ζήσω από κοντά την εξέλιξη των φοιτητών που συνεχίζουν να σπουδάζουν τα νέα ελληνικά. Ξέρω βέβαια πως θα κρατήσω για πάντα εκείνο το έξυπνο σχόλιο, εκείνο το τυχαίο άγγιγμα, την τρυφερή συνήθεια του φιλιού της καθημερινής συνάντησης, και τις χιλιάδες εικόνες. Αλλά παρόλα αυτά στεναχωριέμαι. Φεύγω σημαίνει πεθαίνω λίγο, έγραψε κάπου ο Νικόλας Κάλας που κάτι ήξερε από οριστική αναχώρηση. Ευτυχώς που αντίθετα μ’ εκείνον εγώ πιστεύω στην Ανάσταση. Άλλωστε με λένε Αναστάσιο.



Αντίο Παλέρμο. Είναι η ώρα να πάρω το δρόμο και να περάσω το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης, το στενό της Μεσσήνης πάνω στο οχηματαγωγό, (ή μήπως ψυχαγωγό;), πλοίο της εταιρείας «Χάροντας»(!) που θα με πάρει από τη Σικελία στην Καλαβρία για να τη διασχίσω οδικώς και να φτάσω από εκεί μέχρι την Απουλία και το λιμάνι του Μπρίντιζι αφού περάσω από τη Σίβαρη και τον Κρότωνα, το Μεταπόντιο και τον Τάραντα.



Ιούνης 2005



ΥΓ Συνάδελφοι και φίλοι με μεγάλη μου λύπη δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης. Πρέπει να βρίσκομαι εδώ μέχρι τις 30 Ιουνίου. Εν τω μεταξύ έχω μετατεθεί από την Α΄ Χανίων στην Γ΄ Αργολίδας (Κρανίδι ή Ερμιόνη) αλλά δεν έχω ακόμη εκεί διεύθυνση σπιτιού ούτε φυσικά τηλέφωνο. Θα ισχύει ωστόσο πάντοτε η ηλεκτρονική μου διεύθυνση.



Γεια χαρά