errante writes, "Καθυστέρησα, συνάδελφοι, γιατί τι να πω, τα απίστευτα; Και τι να πρωτοπώ, άλλωστε. Τέλος πάντων, ήνεγκεν η ώρα."

15 Δεκεμβρίου 2003

Είμαι σχεδόν ενάμιση χρόνο εδώ «χωρίς χαρτιά», στην παρανομία! Δεν έχουν ζητήσει οι υπεύθυνοι τη venia docendi, ώστε να συμπεριληφθώ στο διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου και να έχω τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν όλοι οι άλλοι διδάσκοντες, είτε μόνιμοι είτε με απόσπαση όπως εγώ. Το όνομά μου δεν εμφανίζεται πουθενά στον οδηγό σπουδών. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχω κωδικό (ούτε τηλεφωνική σύνδεση, υπολογιστή, εκτυπωτή, πράγματα που η Σχολή Διερμηνείας και Μετάφρασης τα παρέχει σε όλους), συνεπώς ούτε πρόσβαση στο διαδίκτυο, στη σελίδα του μαθήματος που διδάσκω, όπου μπαίνουν οι ανακοινώσεις, η ύλη, διδακτικό υλικό, οι βαθμοί κι ό,τι άλλο αφορά τους φοιτητές και το μάθημα. Οι βαθμοί μου, των εξετάσεων, στέλνονται μέσω του κωδικού του υπεύθυνου καθηγητή. Μου είχαν πει ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Τα θέματα των εξετάσεων, τις εξετάσεις, τη διόρθωση, τους βαθμούς τα έκανα και πέρσι όλα αποκλειστικά εγώ. Τα γραπτά φέρουν την υπογραφή μου, αλλά η βαθμολογία στη Σχολή, μαντέψτε, ποιου την υπογραφή φέρει; Σωστά μαντέψατε.

Κάθε χρόνο γίνεται αξιολόγηση των μαθημάτων και του διδακτικού προσωπικού, για λογαριασμό των φοιτητών, από μεγάλη εταιρεία που εδρεύει στη Σεβίλλη. Δύο φορές το χρόνο περνούν οι υπάλληλοί της από την τάξη, και οι φοιτητές συμπληρώνουν ένα εκτενές ερωτηματολόγιο. Τα αποτελέσματα, μέσω της «αντιπρυτανείας της διοίκησης» του πανεπιστημίου, αποστέλλονται στον καθένα και είναι αυστηρώς προσωπικά. Όλοι οι διδάσκοντες έλαβαν την αξιολόγησή τους, εγώ φυσικά όχι. Έφαγα τον τόπο, τηλεφωνήματα, ηλεκτρονικά μηνύματα, τρέξιμο από γραφείο σε γραφείο. Τελικώς, και μετά από απειλή ότι θα το αναλάβει ο δικηγόρος μου, μου τηλεφώνησαν από την εταιρεία ότι δεν έλαβα απάντηση ούτε φάκελο με αξιολόγηση, γιατί δεν υπάρχω, όπως ακριβώς το ακούτε! Μου είπαν «δεν υπάρχετε». Τους βεβαίωσα ότι υπάρχω, ότι υπήρχα όλη τη χρονιά, με αξιολόγησαν, πέρασαν από την τάξη μου, έγραψαν το όνομά μου. Η απάντηση ήταν ότι λυπούνται πολύ, αλλά δεν υπάρχω, εφόσον δεν εμφανίζεται κωδικός με το όνομά μου στη Σχολή. Πού πήγε η αξιολόγηση του μαθήματος; Ποιο όνομα υπάρχει στη θέση του δικού μου; Ιδού το ερώτημα. Δεν φτάνει όμως που δεν υπάρχω, κατηγορήθηκα και ότι, ως ανύπαρκτη, εκτελούσα πλημμελώς τα καθήκοντά μου. Οποιοσδήποτε μπορεί να δει στη σελίδα της Σχολής Μετάφρασης και Διερμηνείας στο διαδίκτυο (http://www.ugr.es/%7Efactrad/Departamentos/otros_departamentos.pdf ή από http://www.ugr.es/%7Efdpto_ti ) ή καλύτερα στον ετήσιο οδηγό με τις οδηγίες για τους φοιτητές τα ονόματα των φερομένων ως διδασκόντων το εν λόγω μάθημα κατά το διάστημα που το παρέδιδα αποκλειστικά εγώ.

Έφτασα στη Γρανάδα στις 15 Οκτωβρίου 2002, στις 16 άρχισα μάθημα –πέρσι είχαν καθυστερήσει να αρχίσουν τα μαθήματα- και έκτοτε τα διεκπεραίωσα όλα μόνη και δεν έλειψα ούτε καν κάποιες φορές που αρρώστησα.

Ποιος έκανε αυτές τις 240 ώρες (της ΣΔΜ, γιατί για τις άλλες στο Κέντρο Βυζαντινών Σπουδών δεν το συζητώ), αφού δεν υπάρχω εγώ; Τι συμβαίνει εδώ; Πώς εμφανίζονται καθηγητές με σαράντα χιλιάδες ώρες στο ετήσιο πρόγραμμα αυτού του πανεπιστημίου και άλλοι χωρίς καμία, δύσκολο να το καταλάβει κανείς.

Ο τότε προϊστάμενός μου, με Fax που εστάλη στην Ειδική Γραμματέα (στις 25/8, από την Κομοτηνή), την ενημερώνει ότι η συνεισφορά μου ήταν «μηδενική», ότι μειώθηκαν οι φοιτητές από δική μου ευθύνη, ότι είναι δύσκολη η επικοινωνία μου με τους φοιτητές, γιατί οι γνώσεις μου των ισπανικών είναι ελλιπείς, και ζητά να με αντικαταστήσουν. Το παραπάνω έγγραφο μού γνωστοποιήθηκεαπό την Επιτροπή επιλογής των προς απόσπαση καθηγητών στις 13/11 και αφού είχε αποσπαστεί και φτάσει στη Γρανάδα άλλος Έλληνας εκπαιδευτικός, η συνάδελφος Παναγιώτα Παπαδοπούλου. Στις 14/11 έστειλα την απάντησή μου, που διαψεύδει τις κατηγορίες. Είχε προηγηθεί δική μου αναφορά στις 16/10 προς την ειδική γραμματέα και τον Συντονιστή Εκπαίδευσης, στην οποία εξέθετα τις απαράδεκτες συνθήκες στο εργασιακό μου περιβάλλον, όπως ανάρμοστη συμπεριφορά, απειλές, απόπειρες εκφοβισμού, περίεργες προτάσεις διακανονισμού, σενάρια ευφάνταστα, στέρηση βεβαιώσεων παροχής υπηρεσιών, παντελή έλλειψη ενημέρωσης για τα θέματα που αφορούσαν το αντικείμενο της εργασίας μου ή τους φοιτητές μου. Θεώρησα τότε σωστό να ενημερώσω τους αρμοδίους. Η Επιτροπή φέρεται να αγνοούσε το από τις 25 Αυγούστου έγγραφο του προϊσταμένου μου καθηγητή με το οποίο μου αποδίδονταν αξιοθρήνητες κατηγορίες, το οποίο έγγραφο εμφανίστηκε, αφού είχε εξασφαλιστεί η απόσπαση νέου συναδέλφου, γιατί βέβαια κάποιος έπρεπε να εργαστεί, να αναλάβει τα μαθήματα. Στις 18 Νοεμβρίου συνήλθε η Επιτροπή. Πληροφορήθηκα με μεγάλη καθυστέρηση την κλήση μου σε ακρόαση (μέσω πρεσβείας της Μαδρίτης;;;) και, αν την πληροφορήθηκα τελικώς, το χρωστώ στην ευσυνειδησία κάποιων υπαλλήλων του ΥΠΕΠΘ. Ζήτησα να συγκληθεί η Επιτροπή αργότερα, ώστε να μπορέσω να παραστώ η ίδια, όπως και θα γίνει τελικώς. Ωστόσο η Επιτροπή μου απέστειλε νέο έγγραφο, του οποίου έλαβε γνώση στις 17/11 –τι συμπτώσεις φοβερές- του Κοσμήτορα της Σχολής Διερμηνείας και Μετάφρασης αυτή τη φορά, που ενημέρωνε την Ειδική Γραμματέα, - σε απάντηση αιτήματος του ΥΠΕΠΘ, λέει, αγνώστου προελεύσεως, διότι από όσο έχω ρωτήσει η Επιτροπή δεν έχει πρωτοκολλήσει κάτι παρόμοιο ποτέ – ότι: έλειπα από τα μαθήματα, σύμφωνα με προφορικά (sic!) παράπονα των φοιτητών, ότι άλλαξα, να, έτσι μόνη μου, το ωράριο μιας περσινής μου τάξης κι ότι εξέφρασα τη δυσαρέσκειά μου στην υπεύθυνη διαχείρισης Αντικοσμήτορα γιατί οι τάξεις των νέων ελληνικών απέκτησαν περισσότερες διδακτικές μονάδες (9 από 6) και περισσότερες ώρες (90 από 60). Οι περσινοί μου φοιτητές έχουν υπογράψει ένα κείμενο που βεβαιώνει τα εντελώς αντίθετα. Και τότε πια ζήτησα βοήθεια από συναδέλφους μου στη Σχολή και συνδικαλιστές, καθώς και νομική στήριξη από νομικό σοβαρού συνδικαλιστικού φορέα που εδρεύει στην Αντιπρυτανεία διοίκησης του πανεπιστημίου. Λίγα λεπτά μετά την τηλεφωνική επικοινωνία της νομικού με τον Κοσμήτορα και ενώ η ίδια δεν γνώριζα ακόμη το γεγονός, δέχτηκα τηλεφωνικές απειλές από προϊσταμένη αρχή στην Ελλάδα – και ειλικρινά λυπάμαι γι’ αυτό - ότι διέπραξα βαρύ και σοβαρό αδίκημα, αν όντως προσέφυγα στους συνδικαλιστές και ότι «αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες»

Στη διαδικασία αποκαλύπτεται κάθε μέρα ένα κυκεώνας παρατυπιών και παρανομιών. Από τον Κοσμήτορα ζήτησα εγγράφως διευκρινίσεις, συνάντηση και διάψευση. Καθώς ενεπλάκη χωρίς να ξέρει τι υπογράφει και γιατί, έμεινε άσχημα εκτεθειμένος, αλλά απάντηση δεν δίνει καμία, γιατί να απαντήσει σε ανύπαρκτη εκπαιδευτικό, την οποία μάλιστα κατηγόρησε τόσο άνανδρα; Αυτή είναι η λογική: αφού δεν είμαι προσωπικό της Σχολής, δεν απαντά. Τώρα γιατί κατηγόρησε πως δεν εργάζεται σωστά έναν άνθρωπο που «δεν εργάζεται» στη Σχολή, είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο πολλοί απορούν. Επίσης έχω ζητήσει συνάντηση, καθώς και την εγγραφή μου στο διδακτικό προσωπικό, κωδικό κτλ, από τον Διευθυντή του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας, το οποίο Τμήμα μάλλον φέρει και την ευθύνη για την παράνομη εργασιακή μου κατάσταση, αλλά δεν απαντά ή με παραπέμπει γραπτώς στον αρμόδιο καθηγητή, υπεύθυνο για τη συμφωνία με το ΥΠΕΠΘ που με αφορά, ο οποίος επίσης δεν απαντά, αρνείται να μου χορηγήσει βεβαίωση εργασίας για τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο, ώστε να μην είναι δυνατόν να πληρωθώ, ενώ μου στέρησε ακόμη και τη δυνατότητα να βγάζω τις φωτοτυπίες για το μάθημά μου!! Γενικώς υπάρχει μια άρνηση προκειμένου να κινηθεί οποιαδήποτε διαδικασία. Η κωλυσιεργία και η ανάγκη αλληλοκάλυψης είναι κατά τη γνώμη μου προφανής, εν αναμονή της απόσυρσης εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου ενός εργαζομένου του, που, λόγω του καθεστώτος της απόσπασής του, είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται ως υπηρετικό προσωπικό ευκαιρίας δοθείσης, από όποιον τυχόν δεν διαθέτει τον απαιτούμενο, και δη για ακαδημαϊκό, αυτοσεβασμό. Συνάδελφοι, τι να σας πρωτοπώ και τι να ομολογήσω. Είναι ιστορίες νοσηρές, αλλά και τόσο απρεπείς, που θα άξιζε μια καλή δημοσίευση, στην οποία δεν ξέρω αν πρέπει να ενδώσω, εφόσον συνεχίζεται η ατιμωρησία, η προσβολή της αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου κι ενός διδάσκοντα σε ανώτατο ίδρυμα - τρομάρα! - που πραγματικά σκίζεται για τη δουλειά του, αλλά και γιατί διακυβεύεται το ψωμί κι η ψυχική υγεία ενός εργαζόμενου ανθρώπου και της οικογένειάς του.

Και γιατί; Για καπρίτσια και συνήθειες καιρών παλαιότερων και σκοτεινών. Γιατί μας ξαποστέλνει το υπουργείο σε τέτοια χάλια; Ποιο είναι το νομικό καθεστώς που διέπει τη σχέση εργασίας μας με τη χώρα υποδοχής; Ποια είναι η διμερής συμφωνία Ελλάδας και χώρας υποδοχής; Ποιος είναι το αφεντικό μας; Η χώρα μας, το πανεπιστήμιο της χώρας υποδοχής ή ένας άνθρωπος; Όποιος θέλει μας δίνει ό,τι δουλειά θέλει, και βεβαίωση αν θέλει, κι αν δεν θέλει, τιμωρεί εμάς η υπηρεσία που μας μισθοδοτεί; Τι κάνει η χώρα μας ως αξιοπρεπής εργοδότης σε αυτές τις περιπτώσεις; Πού πάει η πολιτική υποστήριξης της γλώσσας και του πολιτισμού μας; Πού πάει η πολιτική του υπουργείου μας, που έβαλε το χέρι στην τσέπη, με καβούρια, δε λέω, αλλά το έβαλε; Δεν προσβάλλουν κατάφωρα την ίδια τη χώρα μας αυτές οι πρακτικές; Αυτά τα καμώματα για κοπελούδες του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα; Πού βρισκόμαστε; Γιατί δεν μας ενημερώνει η υπηρεσία για τα δικαιώματά μας και τη δουλειά που πρόκειται να αναλάβουμε; Εγώ δεν έχω λάβει τίποτε ποτέ που να με πληροφορεί σε ποιον να απευθυνθώ, τι οφείλουν να μου διασφαλίσουν και ποιος, από ποιον να ζητήσω ευθύνες όταν παρανομούν εις βάρος μου. Έχω μόνο μια βεβαίωση ανάληψης υπηρεσίας από τον Γενικό Γραμματέα του Πανεπιστημίου πέρσι, κι αυτή με δύο διαφορετικές ημερομηνίες. Εσείς έχετε λάβει κάτι σχετικό από το ΥΠΕΠΘ; Δεν έχω λάβει ούτε κάτι που έμαθα πως έστειλαν σε συναδέλφους για τα καθήκοντά μας, το ωράριο, τις αναρρωτικές άδειες κτλ. Πραγματικά, συνάδελφοι, αντί να κάνω το καπλάνι μου, τα συντακτικά μου, τις ασκήσεις μου, τις ταινίες μου, τις Φρυκτωρίες μου, τα καλά μου, τρέχω πάνω κάτω με αναφορές, πρωτοκολλώ, γράφω, καταναλώνομαι σε γελοιότητες, αλλά πέστε μου κι εσείς, έπρεπε να τα βροντήξω; Να πάρω μια αναρρωτική κι έναν δημοσιογράφο παραμάσχαλα και να ησυχάσω; Να αρχίσω τους εκβιασμούς με τα χαρτιά που έχω στα χέρια μου; Να αγνοήσω τους φοιτητές μου, το μάθημα, τον αυτοσεβασμό μου και να την περνάω ζάχαρη; Να πάω σε άλλη πόλη και τούτη να με ακολουθεί; Να πουλήσω ελληνική μαγκιά κάνοντας λούφα κι εκβιασμούς; Αφού δεν τα έκανα ποτέ, τώρα θα τα κάνω, στα πίσω πίσω; Απορώ ώρες ώρες πώς δεν ντρέπονται όταν με αντικρίζουν, έχω και κάποια ηλικία συν τοις άλλοις. Ε, δεν ντρέπονται σας πληροφορώ. Έχω αρχίσει και γελώ τις τόσες φορές που ρωτάω εδώ κι εκεί σε γραμματείες και δεν συμμαζεύεται, όπου δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν. Κοντεύω να ζητάω αριθμό πρωτοκόλλου και για να πάω προς … τέλος πάντων.

Έχω ενημερώσει και την ΟΛΜΕ. Θα ανταποκριθώ στην «κλήση για ακρόαση» την Παρασκευή και έχω φροντίσει να καλύψω και το μάθημα που θα χάσω αυτή τη μέρα, με διάφορες επιπλέον ώρες άλλες ημέρες, όταν δουλεύαμε με τα παιδιά στον –έναν ένδοξο- υπολογιστή της αίθουσας έρευνας των μεταπτυχιακών φοιτητών, και θα το ξανακάνουμε, έτσι για το κέφι μας, για την πολυτέλεια να κάνουμε πράγματα χωρίς ανταλλάγματα. Και γενικά συνεχίζω να αγωνίζομαι εδώ πέρα να βγει κάποια άκρη, γιατί αλλιώς, έτσι που ήρθα να δείξω ελληνικό ήθος στα ξένα, θα έπρεπε να φασκελώνω τον εαυτό μου. Και δε θέλω να το κάνω αυτό ούτε εγώ η ίδια ούτε εσείς. Γιατί θέλω, μωρέ, να είστε περήφανοι για μένα, κι ας τράβηξα το διάολό μου μήνες τώρα. Γιατί δεν έχω ταλέντο στη δουλοπρέπεια. Γιατί δεν έχω και τίποτα να χάσω παρά τη φτώχεια μου και εν Ισπανία. Αλλά τι έχω να κερδίσω; Να, αυτό το κάτι τοσοδά που διαφοροποιεί εμένα και τον καθένα μας από τους ανενδοίαστους, τους sin bergüenza (σιν μπεργκουένθα), έτσι τους λένε εδώ και σημαίνει οι «ξεδιάντροποι».



Τρία σημεία:

1. Προτείνω να υπογράψουμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου – και όχι μέσω των Φρυκτωριών - ένα αίτημα προς τη Διεύθυνση ΠΟΔΕ, να δεσμευτεί να μας καλέσει όλους σε συνάντηση, για να συζητήσουμε το θέμα του εργασιακού μας καθεστώτος.

2. Τάσο, η κατάθεσή σου υπέροχη. Ζηλεύω, έχω αφήσει διάφορες δουλίτσες στη μέση. Υπόσχομαι, μόλις πάρω ανάσα, να σε μιμηθώ.

3. Γιώργο Φοντριέ, δεν μασούσα τα λόγια μου, μόνο δεν ήξερα τι να πρωτοπώ, και τώρα περίληψη είναι αυτά, και επιπλέον φοβόμουνα μην κάνω και κανένα κακό ή κάτι ανεπιθύμητο στις Φ.

Αρετή Πότσιου