Πρόσφατα άρθρα

Hyperion or the hermit in Greece

Concept, dramaturgy and performance by Dimitra Kreps

Hyperion or the hermit in Greece

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

This essay examines that metaphor in the context of the political and war situation at the time Lysistrata was first performed. It considers traditional gender roles in the fifth-century Greek polis and Lysistrata’s inversion of those roles in her weaving analogy. Aristophanes’ comedic purpose in the weaving speech, in Lysistrata as a whole, and more generally across his corpus is examined. In addition, some observations are made about the sound pattern of Lysistrata’s speech and, in a personal argument, a speculative suggestion is advanced that the audience might have associated her cadences with the familiar rhythms of a domestic weaving loom.

ἐξ ἐρίων δὴ καὶ κλωστήρων καὶ ἀτράκτων

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

stuident Name: Joseph Watson Module Lecturer: Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps Date of Submission: 11/01/2016

Poetics and Histories: To What Extent Did C. P. Cavafy Alter Historical Narratives, and for What Artistic Purposes?

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

Seferis uses the mythical method in his poetry to allude to and comment upon social and political issues in Greece in his lifetime. Before discussing his poetry, it is important to define what is meant by Seferis’ mythical method. This method can be described as allusive, as although Seferis does make direct references to myth he does so in inventive ways, for example by using narrative space, symbols and characters to evoke Greek myths.

How does Seferis’ mythical method interact with Greece’s lasting socio-political issues?

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

Yannis Ritsos' "Moonlight Sonata" is a poignant and emotionally charged poem that presents a deeply intimate monologue of a woman speaking to a silent young man. The setting is night, with the moonlight casting a dreamlike atmosphere over the scene. The woman's confession, filled with personal revelations, memories, and emotions, evokes a variety of sentiments in the reader and provokes a complex response.

In Ritsos’ Moonlight Sonata what sentiments does the woman’s confession provoke/inspire to you and how these compare to the ones felt by the young man who remains silent throughout her long monologue.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Yannis Ritsos is widely regarded as one of the most significant figures in contemporary Greek poetry. He managed to revolutionise the idea of a dramatic monologue and create not just beautiful poetry, but also a multifaceted art form that has depth on psychological, social, and philosophical levels throughout all of his publications. The dramatic monologue form was popularised by Victorian poets such as Robert Browning, but Ritsos revitalised it and many poets to this day still use his style as inspiration. His ability to construct identities and characters that the reader can genuinely sense and almost experience is skilful.

The form of Dramatic Monologue as perfected by Ritsos’ poetry.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Within the vast poetry collection of Constantine Cavafy, arguably, a pattern of recurring tropes emerges, offering the readers an in depth understanding of what defines his artistry. The poems that I have chosen for this essay being Young Men of Sidon, Alexandrian Kings and Kaisarion, from his book The Collected poems. One might say that they serve as an example of Cavafy’s gravitation towards an array of literary devices such as theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood and flashbacks, one might say that they create a narrative that extends beyond the individual poems, inviting us to explore the timeless themes captured by Cavafy.

Theatricality, didacticism, prosaic verse, use of persons as symbols, contemplative mood, flashbacks are some of Cavafy’s recurring ‘tropes’. Discuss.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

My Mother's Sin and Other Stories A series of lectures on Modern Greek literature taught by Dr Dimitra Tzanidaki-Kreps This is a first class essay of one of my students, Jenny Wight, who took my course this year writing beautifully on the effects of loss in Cavafy's poetry.

Discuss the portrayal and effects of loss in the poetry of Cavafy

«Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

This essay aims to examine the manner in which homoerotic love is expressed in Constantine Peter Cavafy’s erotic poetry.Initially, it will provide a brief introduction entailing contextual information. Subsequently, this essay will bestow an intricate analysis of his erotic poems, with a particular focus on elucidating recurrent themes pertaining tohomoerotic love. The analysis will explore both the formal and thematic constituents of Cavafy’s erotic poetry, accompanied by a pervading extraction of deeper meaning.This examination will be enhanced utilising relevant secondary literature. The primary source that consists of the poems to be discussed in this essay derives from a digital anthology that comprises Cavafy’s ‘Recognised’, ‘Denounced’, and ‘Hidden’ poems

 «Examine how homoerotic love is expressed in Cavafy’s erotic poetry» By Yousuf Danawi, Reading University

Θεατρική παράσταση στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας

Γεωργία Κατσέλου
Σας στέλνω την πρόσκληση -πρόγραμμα της παράστασης και το κείμενο παρουσίασης του συγγραφέα που γράψαμε με την φοιτήτρια του Δ έτους Rositsa Dimitrova.
Δείτε την αφίσα της εκδήλωσης εδώ ή στην Λήψη Αρχείων, στην κατηγορία Προγράμματα Συνεδρίων/Εκδηλώσεων.. Aπαιτείται να συνδεθείτε ως μέλος.

10 Μαΐου 2007

Ο συγγραφέας του έργου Desperados, Γιώργος Ηλιόπουλος, θα μας μιλήσει για το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο, Παρασκευή, 11-05-07, ώρα 14 μ.μ., αίθουσα 176.

Ο Γιώργος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28.09.1971. Σπούδασε στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως προς τις θεατρικές του σπουδές, παρακολούθησε Κύκλο Σεμιναρίων με τον Tapa Sudana και είναι αριστούχος της Ανώτατης Δραματικής Σχολής «Τζένη Καρέζη».
Είναι ένας επιδέξιος τεχνίτης της θεατρικής γραφής, ο ίδιος όμως θεωρεί τον εαυτό του «ηθοποιό που τυχαίνει να γράφει» και παίζει στις παραστάσεις των έργων των οποίων είναι και συγγραφέας. Ωστόσο, λέει ότι όταν συμμετέχει σε ένα δικό του έργο, ξεκινάει πάντα από την αρχή και βρίσκει πράγματα που τον ξαφνιάζουν γιατί στο θέατρο υπάρχει πάντα ο σκηνοθέτης που οδηγεί τον ηθοποιό· ο συγγραφέας έγραψε ένα έργο και από εκεί πέρα το αφήνει στη διάθεση του σκηνοθέτη και του κοινού. Για τον Γιώργο Ηλιόπουλο το θέατρο είναι στόχος ζωής. Όπως δηλώνει, στην τηλεόραση μπορεί να πει κανείς ψέματα, στο θέατρο είναι αναγκασμένος να λέει την αλήθεια.
Έχει γράψει μέχρι τώρα έξι έργα εκ των οποίων τα πέντε: Desperados, Στα Σκοτεινά, Το Τέλος του Καλοκαιριού, 4ever και Τα Μυστικά της Αποτυχίας μου γνώρισαν ήδη, όπου ανέβηκαν, θερμή υποδοχή τόσο εκ μέρους του κοινού όσο και εκ μέρους της κριτικής. Το έκτο και τελευταίο του «Τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα δεν διαλύονται ποτέ» θα το σκηνοθετήσει του χρόνου η Μπέσυ Μάλφα.
Το «μυστικό της επιτυχίας» των έργων του Γιώργου Ηλιόπουλου είναι, αν μπορούμε να κρίνουμε από το έργο Desperados που γνωρίζουμε, ακριβώς αυτή η αλήθεια και η ζωντάνια του λόγου του. Δεν υπάρχει ούτε μια φράση ψεύτικη και στημένη, ούτε μια φράση που δεν αναγνωρίζουμε ότι θα μπορούσαμε να την έχουμε πει κι εμείς σε ανάλογη περίπτωση. Ο Γ. Ηλιόπουλος διαθέτει τη διαισθητική παρατηρητικότητα της πραγματικότητας και έχει το χάρισμα να μπορεί να τη μεταφέρει στη σκηνή χωρίς παραμορφώσεις αλλά με χιούμορ και τρυφερότητα.
Γι’ αυτό, παρά το νεαρό της ηλικίας του, το θεατρικό του βιογραφικό τόσο ως δραματουργού όσο και ως ηθοποιού, είναι πολύ πλούσιο και έχει διακριθεί για το έργο του όχι μόνο στον ελληνικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό.
Ως ηθοποιός στο θέατρο, έχει λάβει μέρος στην παράσταση «Ορέστεια, αποσπάσματα ενός τραγικού λόγου» που παίχτηκε στα πλαίσια του 9ου Παγκόσμιο Φεστιβάλ Θεάτρου στην Τσεχία και με την ίδια παράσταση στα πλαίσια του Παγκόσμιο Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στον Καΐρου.
Παίζει στο «Μια Ωραία και Πιστευτή Ιστορία» στο θέατρο του Νέου Κόσμου και στο «Το Τέλος του Καλοκαιριού» στο θέατρο της Άνοιξης, και τα δύο σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη.
Το έργο του Desperados ανεβαίνει στο θέατρο Μεταξουργείο, στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, από τη θεατρική ομάδα «Πράξης» της Ρόδου και από τη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου Αθηνών. Παίζει στο έργο του «Στα Σκοτεινά» (ή Bedtime stories) στο θέατρο «Επί Κολωνώ» σε σκηνοθεσία Helen Scotty. Το ίδιο έργο σε μετάφραση Αναστασίας Ρεβή και Martina Reynolds ανεβαίνει στο Λονδίνο και στο Δουβλίνο από το Theatre Lab Company με το τίτλο «XXXAnonymous» καθώς επίσης στο King’s Head Theatre και παρουσιάζεται στο φεστιβάλ της Πράγας.
Το έργο του «4ever» παίζεται στο Λονδίνο στο Pleasance Theatre από το Theatre Lab Company. Το έργο αυτό σε μετάφραση Ruth Culler και σε σκηνοθεσία Tim Rydeil ανεβαίνει στην Γερμανία στο Βισμπάντεν και σε άλλες μεγάλες γερμανικές πόλεις.
Το 2003 το έργο «Το Τέλος του Καλοκαιριού» ήταν υποψήφιο στη κατηγορία «Καλύτερο Ελληνικό Έργο» στα θεατρικά βραβεία του περιοδικού Αθηνοράμα.
«Το Τέλος του Καλοκαιριού» περιλαμβάνεται στη λίστα των προτεινόμενων ευρωπαϊκών έργων από 03’ European Theatre Council.
Το 2004 το έργο «4ever» αποσπά το 1ο βραβείο στους «Αγώνες Νέων Δημιουργών».
Παράλληλα ως ηθοποιός, εμφανίζεται σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Αυτή την εποχή μπορούμε να τον απολαύσουμε στην πετυχημένη σειρά του ιδιωτικού καναλιού Αντέννα «Σκερτσάκια» όπου ξεδιπλώνει το υποκριτικό του τάλαντο σε μια συνεχή εναλλαγή ρόλων.
Το έργο του Τα Μυστικά της Αποτυχίας μου, το πέμπτο κατά σειρά, παίζεται αυτή την εποχή κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Μουσούρη στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία. Σ’ αυτό το κωμικό έργο, ο ήρωας του έργου όπως πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας, αφιερώνει την ζωή του στη καριέρα, στο να πετύχει, να κερδίσει χρήματα, αφήνοντας πίσω την προσωπική του ζωή και στο τέλος νιώθει ένα κενό, όλα έχουν χάσει το νόημά τους και βασανίζεται από υπαρξιακή κρίση. Αποτυχία είναι τελικά αυτή η αίσθηση κενού. Το έργο αναφέρεται σε όλα αυτά με πολύ χιούμορ, τα μεγάλα εμπόδια προσωποποιούνται ως καρικατούρες με τρόπο γκροτέσκο γιατί όπως λέει ο συγγραφέας το χιούμορ είναι ο μόνος τρόπος να μιλήσει σοβαρά για κάτι. Για την παράσταση του θεάτρου Μουσούρη, ο Γιώργος Βιδάλης γράφει στην Ελευθεροτυπία της 13ης Μαρτίου: «ό,τι πιο φρέσκο και αστείο στη θεατρική μας πρωτεύουσα. Θα χάσετε αν το χάσετε!»
Το χιούμορ είναι χαρακτηριστικό και για το Desperados, μέσα από το φίλτρο του οποίου περνάνε οι προβληματισμοί της σημερινής νέας γενιάς, η ανάγκη για τη λήψη κάποιων σημαντικών αποφάσεων για τη προσωπική και επαγγελματική ζωή, η ανάγκη των νέων για τη δημιουργία ενός κώδικα επικοινωνίας, η προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς σε μια εποχή που οι απαιτήσεις αυξάνονται καθημερινά. Επιλέξαμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο ακριβώς γιατί αυτοί οι προβληματισμοί αγγίζουν όλους τους νέους ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης ή τη φοιτητική τους ιδιότητα: εκείνοι είναι φοιτητές της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, εμείς φοιτητές Νέας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας, τα όνειρα και οι αγωνίες όμως είναι τα ίδια.

© 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας - Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα